Γι' αυτό Λιβάγια και όχι Λάζαρος!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Αν το θέμα ήταν το οικονομικό, η επένδυση δηλαδή, πιο εύκολα θα μπορούσε η ΑΕΚ από τους δύο MVP της φετινής σεζόν να κρατήσει τον Λάζαρο και όχι τον Κροάτη. Για τον δεύτερο το ταμείο χρειάζεται να ανοίξει πολύ περισσότερο σε σχέση με όσα θα έπρεπε να δαπανήσει για τον Χριστοδουλόπουλο.

Αφού, λοιπόν, η ΑΕΚ όποιον θέλει τον κρατάει, για ποιο λόγο κράτησε τον πιο δύσκολο από τις δύο περιπτώσεις, τον πιο ακριβό και πιθανόν - αν έχει νόημα μια τέτοια σύγκριση - εκείνον που από τους δύο, μάλλον έκανε λιγότερα; Δεν μπορεί παρά να υπάρχει κάποια εξήγηση...

Η ΑΕΚ από τη στιγμή που επέστρεψε στην κανονικότητά της, τα τελευταία τρία χρόνια δηλαδή, έχει καταφέρει να πετύχει τα πάντα που να επιβεβαιώνουν αυτή. Πήρε πρωτάθλημα, πήρε Κύπελλο, έκανε ευρωπαϊκή πορεία, έστειλε πολλούς παίκτες στην Εθνική, μέχρι και γήπεδο φτιάχνει. Όλα τα έχει κάνει. Μόνο ένα δεν έχει κάνει. Και πιθανότατα ήρθε πια η ώρα να ασχοληθεί και με αυτό...

Δεν νοείται στην ποδοσφαιρική εποχή που ζούμε να υπάρχει μεγάλη ομάδα, για την ακρίβεια πρωταθλήτρια η ομάδα, η οποία εκτός από το να αγοράζει σωστά, να επιλέγει σωστά, να ανανεώνει συμβόλαια σωστά, να μην μπορεί να πουλάει και σωστά. Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια δίνει αξία στους παίκτες της.

Αν κάποιος αυτό το ίδιο ρόστερ το κοστολογούσε πέρυσι το καλοκαίρι και έκανε το ίδο φέτος, η διαφορά θα ήταν σίγουρα πολύ μεγάλη. Όχι μόνο ως σύνολο, αλλά και κάθε παίκτης ξεχωριστά με ελάχιστες εξαιρέσεις. Άλλο ποσό κόστιζε ο Μπάρκας πριν έναν χρόνο, άλλο τώρα. Ο Βράνιες. Ο Σιμόες. Ο Μπακασέτας. Ο Λιβάγια. Ακόμη και ο Χριστοδουλόπουλος που πλέον έφυγε.

Σε σχέση με εκείνον, όμως, με τον Λάζαρο, ο Κροάτης έχει ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα. Ότι το επόμενο καλοκαίρι μπορεί η χρηματιστηριακή του αξία να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Διότι από τα 25 χρόνια του, θα έχει πάει απλώς στα 26. Ο Χριστοδουλόπουλος, όμως, που τώρα είναι 31, θα είναι πια 32.

Πολλές ομάδες θα αποκτούσαν έναν 32χρονο, αν το άξιζε και υπάρχουν πολλοί που το αξίζουν. Ελάχιστες, όμως, θα έδιναν χρήματα για να αποκτήσουν με μεταγραφή έναν 32χρονο που έχει ενεργό συμβόλαιο. Ο Λιβάγια, με λίγα λόγια, δεν είναι απλώς και μόνο ένας πολύτιμος παίκτης σε αγωνιστικό επίπεδο. Είναι και ένας ποδοσφαιριστής που αποτελεί στα αλήθεια, στην κυριολεξία του όρου, περιουσιακό στοιχείο για την ΑΕΚ.

Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Δηλαδή, πόσα εκατομμύρια μπορεί στο μέλλον να προσφέρει στην ΑΕΚ μια καλή πρόταση για τον Λιβάγια, τα οποία δεν θα μπορούσε να φέρει ο Λάζαρος. Είναι και θέμα αγοράς, η συμμετοχή σε αυτή και η συνδιαλλαγή με συλλόγους και ανθρώπους που μπορούν και την ορίζουν, πάντα μπορεί να φέρει επιπλέον οφέλη.

Σε αυτό το επίπεδο λειτουργίας μάλιστα, το οποίο είναι απαραίτητο για οποιαδήποτε σύγχρονη ομάδα, για την ΑΕΚ διδαχτική ήταν η περίπτωση του Γιόχανσον. Πήρε πολλά από τον Σουηδό σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά επίσης εκείνη τού έδωσε υπαραξία, την οποία δεν καρπώθηκε. Πιθανόν να μην είχε πολλά περιθώρια για να το κάνει, διότι το κυνήγησε και μάλιστα σε σωστό χρόνο. Αλλά δεν παύει να είναι μια περίπτωση που τελικά η ΑΕΚ δεν αξιοποίησε όσο θα έπρεπε, θα μπορούσε και πιθανότατα άξιζε κιόλας.

Με τον Λιβάγια, όμως, τα περιθώρια υπήρχαν. Και η Ένωση σωστά το αντιλήφθηκε και τα εκμεταλλεύτηκε, ως όφειλε. Όχι σε σύγκριση με τον Λάζαρο, έτσι κι αλλιώς δεν ήταν αλληλένδετες περιπτώσεις. Αλλά σε σύγκριση με την εποχή μας. Με το πώς πορεύεται το ίδιο το ποδόσφαιρο και ποιους κανόνες βάζει το ίδιο στις ομάδες. Η ΑΕΚ, αφού τα έκανε όλα, πλέον όφειλε να κάνει και αυτό. Και είναι κάτι το οποίο μπορεί να της προσφέρει ένας Λιβάγια και όψι ένας Λάζαρος...